انیس درویشی– شمس الدین در کودکی دانش زمانه خود را نزد علمای  عصر فرا گرفت.وی حافظ قرآن بود به علوم دینی و ادبی واقف ؛تخلص او به این علت است.

به نقل از برخی منابع  شیخ حافظ در جوانی در یک نانوایی مشغول به کار بود و با دختری به نام شاخه ‌نبات آشنا و در مدت کوتاهی دلبسته او شد. روایت است برای رسیدن به وصل یار به چله نشینی  در آرامگاهی معروف به بابا کوی به شب زنده‌داری پرداخت  تا به مطلوب دست یابد. حاصل ازدواج وی یک فرزند پسر بود که این فرزند در جوانی و در حین سفر او به هند درگذشت.برخی این بیت را مرتبط با مرگ فرزند وی میدانند:” از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز    کنار دامن من همچو رود جیحون است”   مطابق گفته ها حافظ پس از مرگ همسرش دیگر همسری اختیار نکرد.

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چندین قصیده است. حافظ دیوان خود را در طول ۵۰ سال سروده است، یعنی او به طور متوسط در هر سال فقط روی ۱۰ غزل کار کرده است. امروزه دیوان حافظ بیش از چهارصد بار به زبان فارسی و دیگر زبان ها در سراسر جهان به چاپ رسیده است .

حافظ نه تنها  در تمامی کشورهای همسایه بلکه در فرهنگ غربی نیز طرفدارن معروفی همچون گوته (شاعر و نویسنده آلمانی که دیوان شرقی-غربی خود را تحت تاثیر دیوان حافظ سروده و فصلی از آن را حافظ نامه نام گذاری کرده است) و نیچه (شاعر آلمانی که شعری را در دیوان “اندرزها و حکمت‌ها” به حافظ تقدیم کرد) دارد.

تفال به حافظ به یکی از رسومات ایرانیان است که در بسیاری از مناسبات به کار میبرند از عجایب دیوان حافظ این است هر شعری که به عنوان فال مطرح میشود این قابلیت را دارد که خواننده بنابر ذهنیات خود تفسیر کند.

هنگام گرفتن فال، ابتدا نیت کرده سپس با دست راست کتاب را گشوده و غزلی که در بالای صفحه سمت راست آمده است را می خوانند.

این شاعر بزرگ و مایه مباهات هر ایرانی در سال ۹۷۱ یا ۹۷۲ هجری قمری به دیار حق پیوست  و او را در گلگشت مصلی به خاک سپردند که امروزه یکی از مناطق گردشگری پراهمیت شهر شیراز است روحش قرین رحمت ایزدی باد.